insan bazen inandıklarıyla çelişmek zorunda kalır. keza inandıkları, güvendikleri yanlış çıkabilir. bu insan olma acziyetinin en doğal sonucudur. ama ego dediğimiz varlığını üstün tutma, kendini daima doğru görme çabası bu acziyeti inkar ettikçe eder. işte tam da burada kalp ve mantık diye adlandırılan ayrım ortaya çıkar. oysa sadece kişi kendinin hangi durumda daha üstün, daha güçlü olacağını seçememiştir. bununla beraber kararsızlığın sonucu bir gel-git görülür.